Vioara Bara / malarstwo

Urodziła się w 1957 w Tasad w Rumunii. Studia ukończyła w 1983 roku na wydziale scenografii Uniwersytetu w Bukareszcie. W latach 1985 – 1992 członek grupy artystycznej ” Atelier 35 „. Zrealizowała 6 wystaw indywidualnych, brała udział w 50 wystawach zbiorowych w Rumunii, Finlandii, Portugalii, Holandii, Polsce, we Włoszech, na Słowacji i Węgrzech. Laureatka wielu nagród i wyróżnień m.in. Ukraińskiej Nagrody Krajowej w Międzynarodowym Triennale Malarstwa Euroregionu Karpaty “Srebrny Czworokąt” – Przemyśl 2003.

 

CIENIE I ŚWIATŁA

Od ukończenia Akademii Sztuk Pięknych w Bukareszcie, Vioara Bara uosabia wizerunek artysty zajmującego się kondycją rodzaju ludzkiego we wszechświecie. Mocno buduje rzeczywistość, która pobudza do medytacji i zmusza do akceptacji jej założeń. Siła, wyrażonego na jej ogromnych płótnach malarskiego gestu i jego napięcie zaznaczone charakterystycznymi pociągnięciami pędzla, są w ciągłym ruchu, podobnie jak materia, ujawniają głębię emocji i pomagają rozszyfrować mechanizm życia jako odpowiedź na upływ czasu.

Ekspresyjna forma pierwszego planu wyraźnie rzucana na ciemne tło płócien, charakteryzuje jej estetyczną wizję, stylistyczną opcję postmodernistycznej inspiracji, ciągle doszukującej się niepokojów człowieka i jego przeznaczenia.

Twórczość Vioary Bara wywodzi się ze świata przedstawień, gdzie światła i cienie współistnieją i wzajemnie się przenikają, gdzie maskarada i groteska łączą się z anielskością, gdzie tragedia i komedia, samoironia i poezja przemieszczają się w sposób naturalny. Sprzyja to kreowaniu rzeczywistości wynurzonej z efektów świetlnych, dowcipnie rozłożonych na ciała, tak aby na pierwszy plan wydobyć formę i podkreślić napięcie ruchu i gestu.

Uosabiany wizualnie i konceptualnie umotywowany cykl prac przygotowany przez Vioarę, bardzo często odwołuje się do uniwersalnych wartości i symboli, tworzących układy kompozycyjne, w których eksploduje jej podświadoma pamięć – jak gdyby ofiarowywała nam szansę odnalezienia samego siebie.

Świadomość artysty, będącego immanentną częścią wszechświata uwarunkowana jest kwestią egzystencjalną, która zmusza nas do tego, aby nigdy nie przestać być sobą, niezależnie od środowiska, w którym żyjemy, a także do ciągłego poszukiwania spokoju ducha oraz oczekiwania na budujące nadzieję – credo artystyczne.

 

dr Aurel Chiriac