Andrzej A. Sadowski / malarstwo
Urodzony w 1946 roku w Łodzi. Studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi w pracowni malarstwa i rysunku prof. Mariana Jaeschke. Dyplom w 1970 roku. W latach 1976 – 1978 stypendysta Funduszu Rozwoju Twórczości Plastycznej Ministra Kultury i Sztuki. W 1978 roku stypendysta Fondazione Romana Marchesa J.S. Umiastowska w Rzymie. Profesor malarstwa i rysunku w Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie i Wyższej Szkole Kupieckiej w Łodzi. Twórczość w zakresie malarstwa i rysunku.
Realistyczna intensywność
Nie ma w malarstwie Andrzeja Sadowskiego żadnych „głębinowych” problemów, żadnego wyraźnego pretekstu do filozoficznych rozważań o świecie, co większość krytyków przyjmuje jako ograniczenie, uznając takie fotorealistyczne malarstwo jedynie za dokładne odbicie rzeczywistości, rzeczywistości przejmująco fizykalnej i pozbawionej ducha. Ale rodzi się zaraz pytanie, czy artysta koniecznie musi narzucać światu swoją interpretację, czy nie może pozwolić mu przemówić, rezygnując z ekspozycji własnej postawy twórczej, często zagmatwanej, gdyż to zagmatwanie nie wiedzieć czemu jest regułą oryginalności…? A może to uporczywe dobijanie się przez „sztukę ambitną” duchowości wyższego rzędu jest oczywistym dowodem na to, że czegoś takiego już po prostu nie ma. Wszystko co uchwytne to powierzchnia, reszta to złudzenie. Ale powierzchnia może być ujmująca. Andrzej Sadowski jest fotorealistą, a nie hiperrealistą. Często tych pojęć używa się wymiennie, co nie do końca jest trafne.
akryl / płótno (54 x 81 cm) – własność prywatna
W obu tych kierunkach między przedmiotem a obrazem znajduje się fotografia, to ona odtwarza, nie ma przedmiotu bez jej pośrednictwa. W hiperrealizmie, który narodził się i zaistniał w czystej postaci jedynie w sztuce amerykańskiej, przetwarzanie zdjęcia jest podporządkowane regułom optycznym. W fotorealizmie natomiast perfekcyjne kopiowanie fotografii, która nie podlega obróbce, służy wzmocnieniu zmysłowych wrażeń. Obrazy są bardziej intensywne niż w rzeczywistości. Wychodzą na spotkanie, hedonistycznemu w swej istocie, zmysłowi wzroku. Bo malarstwo Andrzeja Sadowskiego jest świadectwem uwiedzenia tego wzroku przez kolorystyczną intensywność jaką niesie życie miast epoki rozbudzonej konsumpcji. Dwa tematy łatwo dają się wyróżnić w tym malarstwie: pejzaże miast oraz gładkie karoserie samochodów i motocykli. W widokach miast jest Sadowski w jakimś stopniu spadkobiercą tradycji włoskich malarzy wedut. Widać w nich temperament narracyjny.
Są one znakomitymi zaproszeniami na wycieczkę. Warto dodać, że malarstwo wedutowe zaczęło rozwijać się wraz z początkami turystyki – w XVIII wieku. Ze względu na rodzaj światła interesują Sadowskiego przede wszystkim miasta południa. Dąży, nie rezygnując z bogactwa szczegółów, do uzyskania krystalicznie czystej atmosfery obrazów. Przeróżne błękity – turkus, błękit królewski, błękit nieba i zielenie – emerland, viridian, zestawia kontrastowo z czerwienią karoserii samochodów, ugrami czy brązami domów. Jego kolor jest trochę rokokowy. Rolę wody z weneckich wedut przejęły u Sadowskiego odbicia w oknach wystawowych i szybach samochodów. Artysta akcentuje przestrzenność widoków ulic Paryża czy Rzymu, budując ją nie tylko perspektywą linearną, lecz także światłem skontrastowanym z miejscami ocienionymi. Obrazy samochodów i motocykli stanowią wizerunki przedmiotów pożądania. Patrzymy na nie, zapominając, że to malarstwo, bierzemy je w posiadanie.
2004 akryl / płótno (54 x 81 cm)
Sadowski przedstawienia te podniósł do rangi aktów. Ich doskonałość i techno-logiczne piękno jest oddane z takim pietyzmem i pedanterią, jakby artysta malował przedmioty święte. W końcu samochód to rzeczywisty bohater dwudziestowiecznej historii, również urbanistyka została mu podporządkowana. Animizm, czyli ludzka dyspozycja nadawania życia przedmiotom martwym, z którymi człowiek obcuje na co dzień, nie zakończył się.
Maciej Mazurek
Indywidualne wystawy malarstwa:
1974 – Łódź, Teatr Wielki
1975 – Łódź, Salon Sztuki Współczesnej (z M. Kępińskim i G. Sztabińskim)
1976 – Gottingen, Galerie Apex
1977 – Łódź, Salon Sztuki Współczesnej
1978 – Warszawa, Galeria Plastyka; Warszawa, Galeria Sztuki Współczesnej; Rynek Starego Miasta; Gdańsk, Galeria Przymorze; Dusseldorf, Galerie Depolma
1979 – Warszawa, Galeria Kordegarda
1983 – Łódź, Galeria Anny Wesołowskiej; Berlin Zachodni, Galeria Sztuka Polska
1985 – Łódź, Salon Sztuki Współczesnej; Płock, BWA; Tarnów, BWA; Białystok, BWA
1986 – Berlin, Ośrodek Informacji Polskiej i Kultury Polskiej (z J.T. Mrozem)
1989 – Bratysława, Ośrodek Informacji i Kultury Polskiej (z M. Kępińskim i J.T. Mrozem); Tokio, Desa Gallery
1990 – Zamość, BWA
1991 – Gdańsk, Galeria u Literatów (z M. Sadowską)
1992 – Łódź, Galeria Willa, Miejska Galeria Sztuki; Płock, BWA; Gdańsk, „Gdańsk i morze w malarstwie Andrzeja Sadowskiego”, Galeria u Literatów,
1993 – Warszawa, Galeria Test
1995 – IV Międzynarodowe Targi Motoryzacyjne Auto-Tour Market Poland `95 – Kielce, Katowice, Zabrze
1996 – Wałbrzych, Muzeum Okręgowe
1997 – Łódź, Miejska Galeria Sztuki; Gliwice, Muzeum Okręgowe
1998 – Warszawa, Galeria Test; Gdańsk, Galeria Top Art.
2002 – Warszawa, „Papierowe podróże”, Galeria Europejskiej Akademii Sztuk; Poznań, Poznańska Galeria Nowa, Lublin, Galeria „Norwid”, Zespół Szkół Plastycznych.
W latach 1970-2004 brał udział w wielu wystawach zbiorowych sztuki polskiej w kraju i za granicą.
W latach 1969-1980 brał udział w konkursach na malarstwo, grafikę i rysunek gdzie otrzymał 13 nagród i wyróżnień.
W latach 1996-1997 wykonał wraz z M. Wagnerem malarstwa ścienne w Konig Wusterhausen i Ludwigsfelde w Niemczech.
Prace w zbiorach: Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, Muzeum Okręgowego im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Muzeum Śląskiego w Katowicach, Muzeum Okręgowego w Toruniu, Muzeum Okręgowego w Radomiu, Muzeum Regionalnego w Pabianicach, Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Muzeum Historii Miasta Łodzi, Muzeum Niepodległości w Łodzi, Muzeum im. A. Puszkina w Moskwie, Ermitażu w Petersburgu, Galerii Autoportetów w Galerii Degli Uffizzi we Florencji, Biur Wystaw Artystycznych w Płocku, Białymstoku, Olsztynie, Lublinie, Szczecinie, Wałbrzychu, Zamościu, Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi, oraz licznych kolekcjach państwowych i prywatnych w kraju i za granicą: w Austrii, Australii, Belgii, Danii, Grecji, Francji, Holandii, Japonii, Kanadzie, Nigerii, Norwegii, Indonezji, Niemczech, Szwajcarii, Szwecji, Syrii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Rosji, na Ukrainie, we Włoszech i w USA.