FermentAkcje / Anna Nawrot / Z drugiej ręki

Anna Nawrot

Anna Nawrot (ur.1960 roku) jest absolwentką Instytutu Wychowania Artystycznego UMCS w Lublinie. Dyplom z malarstwa w pracowni prof. Mariana Stelmasika obroniła w 1983 roku . Od 1985 roku wraz z Janem Gryką prowadzi Galerię Białą w Lublinie.

Ma w swoim dorobku wystawy indywidualne m. in. w: Galerii BWA w Lublinie (1984), Galerii Dziekanka w Warszawie (1985), ON w Poznaniu (1987), Galerii Rzeźby w Warszawie (1992) w Galerii Białej w Lublinie (1995, 2001, 2004, 2006) oraz udział w wystawach zbiorowych m.in. „Kobieta o kobiecie” w Galerii BWA w Bielsku-Białej (1996), „Dziewięć kwadratów dla Białej” w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (1997), „Biała sztuka” w Galerii Arsenał w Poznaniu (1999) „Miłość i demokracja” w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku (2006).

W swojej pracy, wykonanej na miejscu, w galerii w Przemyślu, wykorzystuję kilkaset krawatów, które kupiłam w sklepach z używaną odzieżą. Upięte na manekinach i ułożone na podłodze przeistaczały się, za każdym razem w inne nieco obiekty. W pierwszej wystawie, z ich udziałem, pt. „Z drugiej ręki” w 2004 roku w Galerii Białej w Lublinie były osobnymi rzeźbami. Rok później stanowiły połączenie dwóch manekinów wspólną ornamentalną płaszczyzną.

O tych obiektach Marcin Lachowski w katalogu Nova Biała napisał (…)Te niezwykle proste, elementarne środki wyrazu, choć wizualnie bardzo atrakcyjne, prowokują różnorodny charakter domysłów, związanych z symbolizacją kultury. Przecinanie się ról płciowych w porządku kulturowym jest rzutowane na bezosobowych, stworzonych właśnie do celów prezentacji, modelach-manekinach. Wymienność męskich i kobiecych ról ma charakter spektaklu, gdzie elementy symboliczne i rzeczywiste wzajemnie się warunkują. Udziałowcem tego spektaklu, w którym następuje przeistaczanie się kulturowych pozycji, jest sam widz. W procesie percepcji zindywidualizowane męskie krawaty ulegają przekształceniu w kolorową ornamentykę wytwornych sukni. Eksponowany przedmiot zyskuje swoją widowiskową jakość w swoistej dialektyce pomiędzy rzeczą a symbolem. Otwartość znaczeń jest wynikiem kolejnych przekształceń dokonywanych w obrębie użytych przedmiotów.

W przemyskiej galerii ustawiłam jeden manekin w kącie galerii.

 

Anna Nawrot