22.02-04.03 / Waldemar Tatarczuk / Corpus / Performance

Waldemar Tatarczuk / www.tatarczuk.net

Urodzony w roku 1964 w Siemiatyczach. Studia: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, dyplom w pracowni malarstwa prof. Mariana Stelmasika.

Zajmuje się sztuką performance od 1989 roku. Najważniejsze prace: Chleb – Wino – Krew (1990), Kroki (1997), 21 (2001), Pytania (2003),

Brał udział w: Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Performance Harta Performing Monza (Monza/Włochy), Biennale Sztuki Performance Blurrr (Tel Awiw/Izrael), Festiwalu Navinki (Mińsk/Białoruś), Festiwalu Interakcje (Piotrków Trybunalski), występował w galeriach: Arsenał (Białystok), Entropia (Wrocław), ON (Poznań), Labirynt (Lublin), Centrum Rzeźby Polskiej (Orońsko), Muzeum Narodowe (Warszawa) i in.

Projekty kuratorskie: Festiwal Art Kontakt (2000, Lublin), Discovering Europe (2004, Lublin), Festiwal EPAF (2004, Lublin; od 2006, CSW Zamek Ujazdowski Warszawa),

Jest założycielem i kuratorem Ośrodka Sztuki Performance w Lublinie (od 1999), współzałożycielem Lubelskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.

[…] Miliardy naszych obrazów pokazują nam miliardy ciał – i to w sposób, w jaki ciała nie zostały nigdy dotąd pokazane. Natłok, nagromadzenie, pomieszanie, zwały, kolumny, zbiegowiska, rojowiska, armie, oddziały, rozproszenie, zgromadzenia, rozdrobnienie, nadmiar i przelewanie się ciał występujących zawsze w jednolitych masach, a zarazem w nieregularnym rozproszeniu; ciał zbierających się zawsze w tych samych miejscach (na ulicach i w zespołach, megaaglomeracjach, przedmieściach, punktach tranzytu, nadzoru, handlu, opieki, zapomnienia), w których równocześnie pozostawia się je na pastwę przypadkowych zamieszek, na strukturujące je poruszenie, towarzyszące nieprzerwanemu wychodzeniu na zewnątrz – wychodzeniu, które mobilizuje coraz większe obszary.

Oto świat światowego oddzielenia, bycia „na odchodnym”. Oto przestrzennienie partes extra partes, pozbawione wszelkich naddatków oraz naddatków oraz podstaw, bez Podmiotu swego przeznaczenia, mające do dyspozycji jedynie takie miejsce, które daje się określić jako monstrualny ścisk ciał. […]

 

Jean Luc Nancy, Corpus, przeł. Małgorzata Kwietniewska