17.12-25.01.2011 / ARTEFAKTY – 10

Agata Sulikowska Dejena / nieznośna materialność bytu

Iwona Demko
Tomek Mistak
Sylwester Piotr Stabryła
Łukasz Szałankiewicz – Zenial
Sławomir Toman

Panel dyskusyjny: 17 grudnia (piątek) godzina 17:00
Wystawa: 17 grudnia 2010 – 25 stycznia 2011

Artefakty / Pierwszy pomysł organizacji dorocznego przeglądu współczesnej plastyki przemyskiego środowiska plastycznego pod nazwą Salon Przemyski związany był z powstaniem w roku 1975 województwa przemyskiego, oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków i Biura Wystaw Artystycznych. W zasięgu nowego województwa znalazły się większe środowiska artystów Przemyśla, Jarosławia, Przeworska i Lubaczowa.

Organizowany z powodzeniem przez wiele lat Salon Przemyski wniósł znaczący wkład w ożywienie działalności artystycznej i stał się znaczącym przeglądem stojącym na wysokim poziomie artystycznym, gdzie kwalifikacja do wystawy i otrzymanie nagrody były cennym wyróżnieniem. Bardzo duże zainteresowanie artystów i widzów tworzyło prawdziwą platformę dorocznego ścierania się tendencji, stylów i osobowości.

Po roku 1989 wraz z nową sytuacją w kraju i naszym środowisku, zmieniliśmy formułę tego przeglądu, koncentrując się na realizowanych przemiennie, bardziej wymiernych przeglądach i konkursach na Rysunek / Grafikę Roku i Obraz Roku. Z chwilą powstania województwa podkarpackiego, nasze dotychczasowe środowisko plastyczne uległo znacznemu zmniejszeniu, ograniczając się w zasadzie do artystów zamieszkałych na terenie Przemyśla. W związku z tym w roku 1999 zaproponowaliśmy nowy projekt pod nazwą ARTEFAKTY – Doroczny Intermedialny Przegląd Przemyskiego Środowiska Plastycznego, znacznie rozszerzając formułę przeglądu. Pomimo wielu bardzo pozytywnych opinii i zadowalającego poziomu, efekty tej prezentacji nie były na tyle obiecujące, aby uzasadniały dalsze jej kontynuowanie.

Realizowana od wielu lat, tradycyjna forma dorocznych przeglądów działających na zasadzie: konkurs – jury – wystawa pokonkursowa, w niewielkich środowiskach artystycznych prowadziła do stagnacji i marginalizacji tego typu działań, a w konsekwencji do formułowania fałszywych ocen nie mających wiele wspólnego z aktualną sytuacją w sztuce. W naszym przekonaniu, ta formuła wyczerpała się i wymagała nowego otwarcia. Realizowana równolegle i bardzo podobna impreza w Rzeszowie dodatkowo stwarzała mylne i niezamierzone wrażenie konkurencyjności obu przeglądów. Uważamy, że z racji długoletniej tradycji – jeden dorocznie odbywający się w rzeszowskim BWA przegląd kondycji artystów Podkarpacia – zupełnie wystarczy.

W miejsce dotychczasowych, tradycyjnych przeglądów regionalnych – proponujemy doroczne prezentacje autorskie, mające na celu rozpoznanie, ujawnienie i promocję najciekawszych problemów, zjawisk i tendencji w sztuce współczesnej przy udziale krytyków i artystów regionu Podkarpacia.

Autorami koncepcji kolejnych wystaw są krytycy lub historycy sztuki którzy zapraszają do współpracy i dialogu wybranych przez siebie artystów. Liczymy, że zakładany brak rywalizacji i zawsze problematycznych werdyktów jury sprzyjać będzie prawdziwie swobodnej kreacji artystycznej i stworzy ciekawą, intrygującą sytuację – nieskrępowaną regułami – konfrontację postaw i poszukiwań artystycznych.

Organizatorzy

 

Agata Sulikowska Dejena

e-mail:sulik_a@wp.pl

 

Urodzona w 1976 r. w Biłgoraju. Historyk sztuki – specjalność sztuka nowoczesna, krytyk, kurator.

1995 – 2000 studia z historii sztuki pod kierunkiem prof. dr hab. Piotra Piotrowskiego, na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

W latach 2003 – 2005 nauczyciel akademicki w Instytucie Edukacji Artystycznej PWSZ w Sanoku.

2006 – 2010 kurator wystaw w BWA Galerii Sanockiej w Sanoku.

Ma w swoim dorobku kilkadziesiąt opublikowanych tekstów o sztuce współczesnej.

 

MATERIA

Wszystko pragnie się dziś ujawnić, uwidocznić, wystawić na widok publiczny. Przedmioty techniczne, przemysłowe, medialne, wszelkiego rodzaju artefakty chcą coś znaczyć, chcą zostać zobaczone, przeczytane, zarejestrowane, sfotografowane… To nie podmiot przedstawia sobie świat, lecz przedmiot załamuje i rozprasza podmiot i w niezauważalny sposób narzuca mu swą obecność… Zatem to już nie podmiot jest panem gry. Relacja ta zdaje się ulegać odwróceniu. To potęga przedmiotu toruje sobie drogę poprzez całą tę grę symulacji i symulakrów, z pomocą owego artefaktu, który został nam narzucony…

/ Jean Baudrillard /

 

Artefakty współczesnego człowieka to przede wszystkim przedmioty… zużyte, porzucone, posiadane, pożądane… przeszłość, teraźniejszość i przyszłość oparta na wytworach dotykalnych, wymiernych. Ulokowane na odległym marginesie wartości duchowe, dla których rzadko znajdujemy czas by poświęcić im należną uwagę, absorbują raczej filozofów i teologów, a nie przeciętnego człowieka. Kultura współczesna wkroczyła w fazę „postmetafizyczną”. Piękno, dobro, miłość, wierność to bardziej pojęcia z akademickich dyskursów niż naszej codzienności. Choć uparcie zaprzeczamy temu i bronimy sacrum, to świat przedmiotów i faktów materialnych zajmuje centralne miejsce w naszej kulturze i życiu. Metafizyka wykrusza się przede wszystkim w skutek naszych słabnących zdolności do uwagi wobec rzeczywistości – twierdzi K. Tarnowski – … Metafizyka wypływała i pogłębiała się wewnątrz pewnej elementarnej postawy, którą możemy nazwać kontemplacyjną: postawy uwagi, skupienia i zdolności do zachwytu… czegoś co wymyka się naszemu „zaspieszeniu”, krzykliwości mediów, chaosowi myśli. Wszyscy jesteśmy zatem zakładnikami materializmu naszej współczesności. Dlatego właśnie tworząc koncepcję wystawy postanowiłam zatrzymać się na tej najbardziej prozaicznej interpretacji pojęcia artefaktu. Jako globalne społeczeństwo doszliśmy do punktu, gdy za futurystami powtórzyć możemy: tak, automobil jest piękniejszy od Nike z Samotraki i dlatego miasto, masa, maszyna, puls przeciążonych metropolii stał się inspiracją dla mnie i zaproszonych artystów. Jak pisze Z. Bauman: Płynna nowoczesność jest cywilizacją nadmiaru, zbędności, odpadów i ich uprzątania… Człowiek żywi się niezaspokojonym pragnieniem posiadania wciąż nowych rzeczy i kultem „postępu”, który sam w sobie jest ideą pozbawioną celu i sensu… Nieustanna dewaluacja idei „trwałości” jest wspólnym mianownikiem, który łączy zagubione, niepokojąco rzadkie i zagrożone ostatecznym wyginięciem jakości; wspólnym mianownikiem rzeczy odpornych i trwałych, a ostatecznie samej wieczności… Według niego płynna nowoczesność odbiera wiecznemu trwaniu wszelką realną funkcję. „Długotrwałość” zastąpiła „krótkotrwałością”, a momentalność uczyniła swoim najwyższym ideałem.

Centrum Rockefellera, owładniętego obsesją posiadania przedmiotów, w dobie zmienności i mobilności jawi się na obrazie Tomka Mistaka jak luksusowe więzienie. Płótna i obiekty tego artysty ukazują budowle-pułapki. Gmachy-symbole władzy i dominacji zmieniają się w martwe i zimne betonowe bryły, nieuświadomione więzienie współczesnego człowieka. Surowość, ale i piękno betonu, symbolu naszej miejsko-przemysłowej kultury, stanowią główną inspirację dla młodego malarza. Powierzchowna natychmiastowość doznań dotyka obecnie również sferę sztuki. Baudrillard nie szczędzi jej gorzkich diagnoz: Dziś sztuka wytwarza jedynie sukcesy, zawodowe kariery, zyski z inwestycji, przydające prestiżu przedmioty konsumpcji, tak samo jak wszelka pozostała działalność handlowa. Świetnym malarskim komentarzem na temat kondycji sztuki są obrazy Sławomira Tomana. Marta Smolińska analizując cykl neonowy zwraca uwagę na to, że niektóre z nich odnoszą się bezpośrednio do statusu obrazu i sztuki (COLOR COPY PAINTING, ART FAIR MARKET, EST ART), a pozostałe obudowują je znaczącym kontekstem, konotującym świat sprzedaży, oszałamiającej sławy, aktualności i tak pożądanej w dzisiejszych czasach nowości. Płótna zapraszają do ustawiania ich w różnej kolejności i zmieniania konfiguracji semantycznych, powstających za każdym razem od nowa i generujących zmodyfikowane znaczenia, wynikające ze zmian następstwa poszczególnych napisów… W kontekście treści neonowych napisów malarstwo okazuje się towarem jak każdy inny, podlegającym prawom rynku i zmuszonym do stawania w szranki z zalewem najrozmaitszego rodzaju produktów. W przypadku prac Tomana aktywizuje ono cały swój potencjał iluzjonistyczny, by uwieść oko i „sprzedać się”, skutecznie kokietując oko odbiorcy, który jest bombardowany nadmiarem wizualności, cechującym współczesną (nie)rzeczywistość. O uwagę współczesnego człowieka tradycyjny obraz sztalugowy musi ostro walczyć, podjąć rywalizację z liczną konkurencją. Zdaniem Baudrillarda współczesna sztuka stała się obrazoburcza, ale nowoczesny ikonoklazm nie polega już jednak na niszczeniu dzieł, lecz na ich fabrykowaniu, mnożeniu prac, w których nie ma nic do zobaczenia. Zmęczenie obrazem przekłada się też na pustki w galeriach. W kontekście znużenia nadmiarem wizualności pojawiają się migawkowe płótna Sylwestra Stabryły. Przypadkowe, niekiedy przecięte kadrowaniem fragmenty tkanki miejskiej, najlepiej ilustrują urywkowość naszego postrzegania. Bez względu na to, czy mamy do czynienia z motywem urokliwie malowniczym, czy też prozaicznym, wzrok prześlizguje się po nim, nie zadając sobie trudu zapamiętania całości.

Iwona Demko nieustannie przełamuje powagę rzeźby, „odczarowując” ją na wielu płaszczyznach. Jej prace są afirmacją kobiecości w sztuce. Artystka tworzy miękkie, kolorowe, domagające się dotyku prace, w których ze zjadliwą ironią paradoksalnie wypowiada się o poważnych sprawach. Jej projekt to komentarz do agresywnej urbanizacji, która wyrywa miastu każdy skrawek zieleni.

Psy miejskie pojawiły się jako reakcja na toczącą się aktualnie w Paryżu walkę z właścicielami zwierząt i zabetonowywanie wysepek zieleni. Wspólnym mianownikiem wszystkich prezentowanych prac jest ich dosłowność i odrzucenie metafory. Nad tym bardzo różnorodnym i wielopłaszczyznowym komentarzem do naszej współczesności unoszą się potęgujące niepokój dźwięki niszczarki wmiksowane w muzykę Łukasza Szałankiewicza (Zeniala).

 

Agata Sulikowska-Dejena, listopad 2010

 

Iwona Demko

e-mail:idemko@interia.pl
http://www.iwonademko.art.pl

 

Urodzona 7.08.1974 r. w Sanoku. 1989 – 1994 PLSP w Krośnie; 1996 – 2001 studia na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie; 2000 – stypendium w Ecole des Beaux-Arts et des Arts Appliques w Tuluzie, Francja; 2001 – dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Jerzego Nowakowskiego; 2001 – Stypendium Twórcze Miasta Krakowa w dziedzinie rzeźby. Asystent na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie.

Wystawy indywidualne: 2004 – Galeria Burzym & Wolff, Kraków; 2005 – Galeria Schody, Warszawa; 2006 – Centrum Rzeźby Współczesnej, Orońsko; 2007 – Róż, BWA Galeria Sanocka, Sanok; 2008 – Lekcja otwartości, BWA Galeria Sanocka, Sanok; 2010 – Duma i uprzedzenie, Galeria Stowarzyszenia Sztuk-Pol Stróżówka, Łódź.

Wybrane wystawy zbiorowe: 2004 – Galeria Sztuki Patio, Łódź / z okazji Międzynarodowych Triennale Tkaniny; 2006 – Międzynarodowe Triennale Rzeźby, Poznań; 2007 – Festiwal Sztuki Młodych „Przeciąg”, Szczecin; 2008 – SEXHIBICJA, Warszawa; Lekcja otwartości, BWA Galeria Sanocka, Sanok; Rybie Oko 5, Biennale Sztuki Młodych, Bałtycka Galeria Sztuki, Słupsk; Galeria Klimy Bocheńskiej, Warszawa; 2009 – Gender – Dni Kobiet, Galeria Szara, Cieszyn; 28 dni, Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, Gdańsk; Zakamarki, BWA Galeria Sanocka, Sanok; Mother Super Power, Galeria Promocji Młodych, Łódź; Sweet in Art, Galeria Sztuki, Legnica; Międzynarodowe Triennale Rzeźby, Poznań; Przeciąg, II Festiwal Sztuki Młodych, Szczecin; 2010 – Artystki artystom, CSW Łaźnia, Gdańsk; 6. Międzynarodowy Festiwal Sztuk Wizualnych inSPIRACJE, Szczecin; wystawa młodych pedagogów Wydziału Rzeźby ASP Kraków, Kopalnia Soli „Wieliczka”.

Sztuka to dla mnie przede wszystkim przyjemność.
Chciałabym, aby moje rzeźby w dowcipny sposób mówiły o poważnych sprawach.
Duchowość w sztuce to coś co artysta tylko próbuje nadać swoim pracom, a tylko odbiorca może pozwolić tej duchowości zaistnieć. Materia w sztuce to ciało duchowości.

 

Tomek Mistak

Al. Najświętszej Marii Panny 11, 38-500 Sanok
tel: +48 502 911 996
e-mail: tmistak@gmail.com

 

Urodzony w 1978 roku w Sanoku. W roku 2005 uzyskał dyplom w pracowni malarstwa profesora Stanisława Białogłowicza, Instytut Sztuk Pięknych, Uniwersytet Rzeszowski. Mieszka i pracuje w Sanoku.

Nagrody: 2009 – Nagroda Wojewody Podkarpackiego, Międzynarodowe Triennale Malarstwa Regionu Karpat „Srebrny Czworokąt” – Przemyśl 2009, MNZP w Przemyślu; 2006, 2008, 2009 – finalista konkursu „Obraz, Grafika, Rysunek, Rzeźba Roku”, BWA Rzeszów; 2003 – finalista konkursu „Obrazu Roku 2002”, Art&Business, Warszawa; finalista konkursu „Inner Vision”, Art Dea, Warszawa.

Wystawy indywidualne: 2009 – TFDprojekt, Tomek Mistak, BWA Galeria Sanocka,Sanok 2005 – Bez tytułu, Klub PraCoVnia, Warszawa.

Wystawy zbiorowe (wybrane): 2010 – Jesienne Konfrontacje, BWA Rzeszów; Photocopypainting, BWA Galeria Sanocka, Sanok; X Międzynarodowy Jesienny Salon Sztuki, BWA Ostrowiec Świętokrzyski; Grunwald. Matejko i współcześni, Galeria Wieża, Muzeum Zbrojownia na Zamku w Liwie; 2009 – Obraz, Grafika, Rysunek, Rzeźba Roku 2009, wystawa finalistów, BWA Rzeszów; Międzynarodowe Triennale Malarstwa Regionu Karpat „Srebrny Czworokąt” – Przemyśl 2009, Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej, Przemyśl; Sztuka ??czy” – Parlament Europejski, Bruksela; 2008 – Obraz, Grafika, Rysunek, Rzeźba Roku 2008 – wystawa finalistów, BWA, Rzeszów; 2007 – Wystawa poplenerowa, Galeria Miejska / Humenne / Słowacja; II Letnie Konfrontacje Artystów Sanockich, BWA Galeria Sanocka / Sanok; 2006 – Obraz, Grafika, Rysunek, Rzeźba Roku 2006, Biuro Wystaw Artystycznych / Rzeszów; Wobec zła, VI Triennale Sztuk Sacrum, Miejska Galeria Sztuki / Częstochowa; Płocka Galeria Sztuki / Płock; Świadectwa czasu. Idee Solidarności w sztuce polskiej 1980 – 2005, Galeria Instytutu Polskiego / Berlin / Niemcy; I Letnie Konfrontacje Artystów Sanockich, BWA Galeria Sanocka / Sanok; 2005 – Miejsca magiczne, Płocka Galeria Sztuki / Płock; Tomasz Mistak, Sylwester Stabryła – malarstwo, Galeria POSK / Londyn / Wielka Brytania; 2003 – Finaliści Art Dea, Galeria ABK / Warszawa; Finaliści Obrazu Roku 2002, Muzeum X. Dunikowskiego, Królikarnia / Warszawa.

Nie jestem w stanie przedstawić mojej teorii sztuki, a raczej teorii piękna. Kryterium prawdziwego dzieła sztuki jest w nas, w tym uczuciu metafizycznym, które przeżywamy patrząc na dzieło. Moja sztuka to surowe spojrzenie na świat współczesny i jego „produkty cywilizacji” często pozostawione własnej egzystencji, opuszczone. Materialnie surowe obrazy czy obiekty, stają się abstrakcyjnymi konstrukcjami z betonu, bezduszną ikonosferą współczesnej cywilizacji. Produkty człowieka, mające go uczynić szczęśliwym, paradoksalnie są mroczne i pozbawione duszy. „Życie i sztuka są ze sobą ciasno powiązane, z tym, że ona to życie wyprzedza, prześwietla, dając mu ocenę, albo sama stając się diagnozą.” (DW)

 

Sylwester Piotr Stabryła

 

Urodzony 1975r w Brzozowie. Studia- Katedra Sztuki Politechniki Radomskiej – 2002 r. Dyplom z malarstwa – prof. A. Gieraga, aneks z grafiki – prof. K. Wyzner.

Ważniejsze wystawy: 2010 – Kolory Podkarpacia z cyklu „Młode Malarstwo Polskie” / Berlin; XI Biennale Plastyki Krośnieńskiej – BWA Krosno – wyróżnienie; IV Ogólnopolski Konkurs im. Mariana Michalika na Obraz dla Młodych Malarzy. Triennale Malarstwa Częstochowa, Galeria Częstochowska / nominacja do nagrody; Międzynarodowy Jesienny Salon Sztuki, BWA Ostrowiec Świętokrzyski; Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego / Szczecin; Triennale Małych Form Malarskich, Galeria Sztuki Wozownia / Toruń; Dom w Sztuce Młodych, Galeria Częstochowska. 2009 – Ponglish for Beginners, Salford / Manchester; Art Connects / Brusseles; Palette and Pallet / London; Venice Auction Artminerva / Venice. 2008 – Shoreditch Project / London; 2009, 2008, 2006 – Obraz, Rzeźba, Rysunek, Grafika Roku, BWA Rzeszów / nominacje do nagrody. 2006 – Nominacja do nagrody miesięcznika „ART&BUSINESS” za debiut roku 2006, BWA Rzeszów; 2007 – Międzynarodowa wystawa: malarstwo, rzeźba, grafika, fotografia, multimedia – Polska, Ukraina, Słowacja, Galeria na Strychu / Brzozów; 2007 – II Letnie konfrontacje artystów sanockich – BWA Galeria Sanocka / Sanok.

Sztuka – ma wiele poziomów, warstw i emocji , wiele form, barw i znaczeń. Czy jest odtwarzaniem rzeczywistości? Na pewno wynika z jej obserwacji i powstaje z samej intencji tworzenia. Sztuka jest przede wszystkim w oku patrzącego i w zależności od „noszonych” szkieł, ma subiektywny wpływ na postrzeganie zarówno w warstwie materialnej jak i w formie duchowej.

Obraz – z jednej strony materialny obiekt, o formie i treści z drugiej poniekąd jest czymś, co się wydarza, pewnym spostrzeżeniem, notowaniem w pamięci, czasem migawką która pod wpływem pewnych bodźców i pracy doprowadza do specyficznych wrażeń.

Materia – tkwi w konsystencji farby, w sposobie jej nakładania, w strukturze samej powierzchni. W dużej mierze odgrywa role indywidualnego środka wyrazu. Sposób traktowania materii w której się myśli, widzi i odnajduje odpowiada pewnej specyficznej wrażliwości.

Duchowość – Obraz sam w sobie jako powierzchnia która pobudza do wyobraźni ma już wartość o wiele głębszą niż tylko estetyczna.. Doświadczanie czystych namacalnych form wiąże się z emocjami. Samo zmaganie z materią w akcie twórczym jest wynikiem ducha.

 

Łukasz Szałankiewicz – Zenial

e-mail:iszalankiewicz@o2.pl
www.zenial.audiotong.net

 

Zenial to muzyczny pseudonim Łukasza Szałankiewicza, ważnej postaci na polskiej scenie muzyki eksperymentalnej i elektronicznej, gdzie udziela się zarówno jako muzyk, jak i kurator. W kategoriach swojej własnej twórczości porusza się na płaszczyźnie wielu rożnych gatunków, począwszy od noise na ambiencie skończywszy. Występował w wielu krajach europejskich, w USA, Azji i Ameryce Południowej. W Polsce jego koncerty miały miejsce między innymi w Bunkrze Sztuki, Galerii Kordegarda, CSW Zamek Ujazdowski (Laboratorium), Galerii Arsenał, BWA Wrocław i w wielu innych miejscach. Współpracuje z licznym gronem artystów krajowych i zagranicznych.

Jest jednym z członków duetu Aabzu, znany jest także z projektów Palsecam czy Zendee. Jako kurator działa przy festiwalu Moving Closer i odpowiada za program muzyczny dla CSW Łaźnia w Gdańsku. Jest współzałożycielem wytwórni Audiotong i wydawcą wielu kompilacji z eksperymentalną muzyką pochodzącą z Azji. Jego artystyczne działania rozciągają się, oprócz tworzenia muzyki, także na audiowizualne performens i interaktywne instalacje.

Z pozoru jesteśmy otwarci na nowe doznania w sztuce, postmodernizm przyzwyczaił nas przecież do sprzeciwu wobec racjonalnego charakteru kultury, gdy jednak chodzi o muzykę, wydaje się, ze w konfrontacji z dźwiękami, które są trudne, niekonwencjonalne, których celem nie jest „muzyczność”, a eksploracja nowych rejonów percepcji i tworzenia, wiele osób czuje się zagubionych, traci orientacje i nie ma narzędzi do obcowania z takim wytworem kultury.

 

Sławomir Toman

 

Urodzony w roku 1966. Studia artystyczne: 1986 – 87 Instytut Wychowania Artystycznego UMCS w Lublinie, pracownia prof. Mieczysława Hermana; 1988 – 93 Wydział Malarstwa ASP w Krakowie, dyplom w pracowni prof. Włodzimierza Kunza; 1995 – 97 Ecole Regionale des Beaux-Arts w Rennes we Francji, dyplom z wyróżnieniem pod kierunkiem prof. Gerarda Baldet.

Wystawy indywidualne: 2010 – mała retrospektywa, Farbiarnia / Warszawa; Neony, Galeria Szyperska / Poznań. 2009 – je t’aime.. moi non plus, Otwarta Pracownia / Kraków; BWA Galeria Sanocka / Sanok. 2008 – Galeria Biała / Lublin. 2006 – las vegas, Galeria Piekary / Poznań; 2005 – 7 krasnoludków i…, Państwowa Galeria Sztuki / Sopot. 2003 – toy story, Otwarta Pracownia / Kraków. 2002 – przedmioty, Galeria Kameralna / Słupsk. 2001 – Galeria Pryzmat / Kraków; Galeria Grodzka, BWA / Lublin; Muzeum Regionalne / Stalowa Wola.

Wystawy zbiorowe: 2010 – photocopypainting, BWA Galeria Sanocka / Sanok; lubelski full, Galeria Kamienica cudów / Lublin; porównania, Galeria BWA / Sandomierz. 2009 – Międzynarodowe Triennale Malarstwa Regionu Karpat „Srebrny Czworokąt” – Przemyśl 2009, Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej / Przemyśl; Zapomniane pokoje, galeria u Jezuitów / Poznań. 2009 – Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej / Ustka. 2008 – art forum, Berlin / Niemcy, Galeria Żak-Branicka / artamsterdam, Amsterdam / Holandia; EM galerie/ kolekcja sammlung, Otwarta Pracownia / Kraków; Bezirksmuseum Margareten / Wiedeń. 2007 – transgresja wyobraźni, Galeria Biała / Lublin; viennafair, Wiedeń / Austria; Galeria Piekary; 17 mgnień wiosny, Państwowa Galeria Sztuki / Sopot. 2006 – nowe tendencje w malarstwie polskim, BWA Bydgoszcz. 2005 – nowa biała, Galeria Biała / Lublin; warszawski festiwal sztuk pięknych, Galeria DAP / Warszawa. 2003 – biennale małych form malarskich, Galeria Wozownia / Toruń. 2002 – figuranci, malarstwo z kolekcji „Arteonu”, CSW Inner Spaces / Poznań; BGSW / Ustka. 2001 – bielska jesień, Galeria BWA / Bielsko-Biała; 2001; 1999; 1997. 2000 – najgroźniejsze pędzle, Muzeum Narodowe, o/Królikarnia / Warszawa. 1998 – w tym szczególnym momencie, CSW Zamek Ujazdowski / Warszawa; gone pink, baby, Amsterdam / Holandia. 1992 – wystawa młodych artystów polskich, galeria Appendix / Warszawa.

Juror międzynarodowych konkursów: Autoportret (Muzeum Regionalne w Stalowej Woli) oraz Obraz przestrzeni publicznej (Galeria PROFIL C. K. ZAMEK w Poznaniu).

Nagrody i wyróżnienia: 2010 – nagroda indywidualna II-go st. rektora UMCS / Lublin; wyróżnienie w konkursie Porównania, BWA Sandomierz. 2005 – nagroda indywidualna III-go st. rektora UMCS / Lublin. 2003 – nominowany do Paszportu Polityki. 2002 – stypendium Ministra Kultury RP. 2001 – nagroda miesięcznika Arteon w konkursie Bielska Jesień, BWA Bielsko-Biała. 1999 – wyróżnienie w konkursie Bielska Jesień, BWA Bielsko-Biała. 1995 – stypendium twórcze Ministra Spraw Zagranicznych Francji. 1993 – wyróżnienie w konkursie Porównania, BWA Sandomierz.

Jerzy Nowosielski powiedział kiedyś, że artysta musi odpowiedzieć sobie na trzy zasadnicze pytania:

co? jak? i dlaczego? Moje „co” to przede wszystkim przedmiot. Motyw człowieka pojawia się w moich obrazach rzadko. Jak? Za pomocą obrazu malowanego dość dokładnie farbami olejnymi na płótnie na podstawie fotografii. Dlaczego? Malarstwo studiowałem w trzech uczelniach przez dziewięć lat. To artystyczne medium znam najlepiej, więc jestem niejako na nie „skazany”.

Nowe zjawiska w sztuce, nowe formy i środki wyrazu interesują mnie tylko jako widza. Wiele z nich rozumiem i odbieram w sposób właściwy, czasem mnie inspirują, jednak nie czuję potrzeby korzystania z nich. Malarstwo jako jedna z najstarszych form sztuki nie jest dyscypliną łatwą. Jego długa historia stawia poprzeczkę wysoko i być może to mnie w nim pociąga najbardziej. Dlaczego przedmiot? Przedmiot jako wytwór myśli i rąk ludzkich, tworzony przez człowieka i dla człowieka, zawsze odnosi się do niego. Zatem poprzez wizerunek przedmiotu próbuję pośrednio opowiadać o różnych aspektach życia człowieka, które jak nigdy dotąd od używania najróżniejszych przedmiotów jest uzależnione.

ST