04.09-30.09 / Antoni Fałat

Antoni Fałat

Antoni Fałat / Studia artystyczne ukończył na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie uzyskując w 1969 roku dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Aleksandra Kobzdeja.

W 1992 roku założył Europejską Akademię Sztuk w Warszawie, której jest rektorem.

Swoje prace prezentował na licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych m.in. w CBWA „Zachęta” w Warszawie, BWA w Białymstoku, Lublinie, Olsztynie, Płocku, Przemyślu, na Zamku Lubelskim oraz poza granicami kraju m.in. w Paryżu, Dusseldorfie, Utrechcie, Hamburgu, Sapporo, Fribourgu, Werden.

Pośród wielu nagród artystycznych wymienić należy złoty medal w dziedzinie malarstwa na III Festiwalu Sztuk Plastycznych w 1970 roku i wyróżnienie w 1974 roku na V Festiwalu Sztuk Pięknych w Warszawie w CBWA „Zachęta” oraz złoty medal w 1991 roku na Ogólnopolskiej Wystawie Malarstwa „Bielska Jesień”. Prace znajdują się w kolekcjach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie i Gdańsku, CBWA „Zachęta” w Warszawie, Muzeum Sztuk Pięknych im. Puszkina w Moskwie oraz Muzeum Sztuk Pięknych w Gandawie.

W latach 1992-1996 był członkiem Rady Kultury przy Prezydencie RP. W roku 1997 otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania. W 1998 rok uzyskał kwalifikację I stopnia na ASP w Warszawie w zakresie malarstwa. W 2001 roku otrzymał Krzyż Odrodzenia Polski od Prezydenta RP. W 2001 roku uzyskał kwalifikację II stopnia na ASP w Łodzi w zakresie malarstwa. W czerwcu 2001 roku otrzymał od Marszałka Sejmu RP Dyplom Uznania za odwagę tworzenia wyższej edukacji niepaństwowej w III Rzeczypospolitej.

W latach 1986 – 2005 był uczestnkiem Międzynarodowych Konfrontacji Plastycznych we wsi Słonne organizowanych przez Galerię Sztuki Współczesnej w Przemyślu.

Zespół osiemnastu obrazów Antoniego Fałata jest jednym z najcenniejszych fragmentów bogatej kolekcji dzieł sztuki, stanowiącej własność Galerii Sztuki Współczesnej w Przemyślu. Jej zbiory, będące w dużej mierze wymiernym rezultatem organizowanych przez Galerię międzynarodowych plenerów w Słonnem, kompletowane są od trzydziestu lat. Osiemnaście obrazów – to ślad siedemnastokrotnego ( w latach 1986 – 2001) udziału tego znakomitego artysty w słonneńskich spotkaniach. To także – co stanowi ich dodatkową wartość – rozpisany na siedemnaście lat systematyczny wgląd w jego bieżącą twórczość, puentowany rokrocznie obrazem ofiarowywanym organizatorom.

Zestaw to tym cenniejszy, że oryginalna sztuka Antoniego Fałata od ponad czterdziestu lat współtworzy panoramę polskiego malarstwa i na trwale wpisana jest w historię współczesnej sztuki polskiej. Od początku niezwykle spójna i mocno osadzona na stworzonej przez artystę bazie intelektualnych rozważań, łączy w sobie tradycję i nowoczesność, przeszłość i teraźniejszość, a swoją – zweryfikowaną już – ponadczasowością wychodzi w przyszłość. Konsekwentnie wierny tematom związanym z egzystencją człowieka, zarówno w wymiarze jednostkowym jak i społecznym, ich autentycznych przejawów poszukiwał w pojedynczych okruchach rzeczywistości i czasu udokumentowanych w starych fotografiach. Przedmiotem jego szczególnego zainteresowania zawsze były relacje pomiędzy ludźmi, zwłaszcza w obrębie rodziny i najbliższych sobie osób, ale także w kontekście historii, kultury i szeroko pojętej tradycji. Identyfikował je w sztywnych, uroczyście upozowanych dziewiętnasto- i wczesno- dwudziestowiecznych pamiątkowych zdjęciach rodzinnych, w ich charakterystycznej hieratyczności, zastygłych gestach oraz w szczegółach ubioru i towarzyszących im przedmiotach. W swoich malarskich syntezach scalał je z warstwą własnych przemyśleń i emocji i wyposażał w treść, mającą współczesne odniesienia. Z czasem sam zaczął (od ok. 1985 roku), na potrzeby swojej sztuki, tworzyć inscenizowane fotografie, nawiązujące kompozycją i nastrojem do konwencji starych zdjęć – konwencji, której nostalgiczna poetyka stała się jedną z cech wyróżniających jego obrazy.

Fotografia i malarstwo – te dwie, wybrane przez Antoniego Fałata, techniki plastyczne, wnoszą w obszar sztuki różne jakości: fotografia – swój dar unieruchamiania rzeczywistości w jej punktowym, jednostkowym przejawie, chwili, dotykająca jej niemal bezpośrednio z obiektywnym, rejestrującym każdy szczegół chłodem, i malarstwo: subiektywizm, emocje scalone z intencją i zamierzeniem w uniwersalną syntezę, możliwość przekraczania widzialnej realności i sięgania do światów niedostępnych ludzkim oczom. Antoni Fałat w swoich obrazach buduje MOST pomiędzy wartościami będącymi ich istotą i wykorzystuje je do konstruowania misternej, bogatej i złożonej znaczeniowej tkanki swoich prac.

Ważne w jego sztuce treściowe przesłanie dopełnia adekwatna forma, którą określa ogromna kultura plastyczna, wynikająca z perfekcyjnego opanowania warsztatu malarskiego rzemiosła i znajomości historii sztuki. Wizualną odrębność jego twórczości określa indywidualny język malarskich gestów, harmonijny sposób komponowania na płaszczyźnie lekko zdeformowanych, do płaskich sylwet sprowadzanych postaci ludzkich, wyrafinowanie oszczędny sposób posługiwania się kolorem i charakterystyczna „niby-fotograficzność”.

Precyzja oszczędnych gestów postaci z jego obrazów, z których każdy jest skoncentrowaną kwintesencją znaczeń tym jednym, mistrzowsko trafnym gestem wyrażonych, świadczy o tym, że artysta jest niezwykle uważnym obserwatorem. I że czerpie z własnych doświadczeń, z intensywnego przeżywania życia, z dotykania jego materii we wszystkich aspektach. A ci, którzy go znają, wiedzą, że także z miłości do ludzi, do Polski, do rodzimych: pejzażu, kultury i historii.

My, przyjaciele Antosia z Międzynarodowych Spotkań Artystów w Słonnem, wiemy o tym najlepiej…

 

Stanisława Zacharko