Janusz Jerzy Cywicki

Urodzony w 1949 w Przemyślu. Studia na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Dyplom w 1976 w Pracowni Litografii prof. Lucjana Mianowskiego i równolegle w Pracowni Wiedzy o Działaniach i Strukturach Wizualnych prof. Antoniego Zydronia. Stypendysta Rządu Królestwa Belgii w Nationale Hoger Instituut en Koninklijke Academie voor Schone Kunsten w Antwerpii. Adiunkt w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie, gdzie prowadzi pracownię litografii. Dyrektor w Galerii Sztuki Współczesnej w Przemyślu.

Przedmiot, przedmioty, wiele różnych przedmiotów gromadzonych codziennie. Przedmioty duże i małe, ważne, czasami bardzo ważne, potrzebne i nieodzowne, niezbędne i niezastąpione. Używane codziennie i te „od wielkiego święta”. Przedmioty kupione w kiosku za rogiem i te zdobyte z trudem w drodze wielu wyrzeczeń czy niebywałych okazji. Wiernie towarzyszą nam w codziennym życiu. Bywają naszą radością, powodem do dumy. Podziwiane, pieczołowicie czyszczone, odkurzane i naprawiane. Skrzętnie przechowywane i kolekcjonowane. Czasami są obiektem naszej zazdrości, lub zazdrości naszych znajomych.

Z czasem okazuje się, że nie możemy bez nich żyć i trudno nam wyobrazić sobie ich braku lub tego, że mogą nas zawieść. Ich chwilowa „niedyspozycja” bywa przyczyną frustracji która prowadzi do natychmiastowego uzupełniania ich braku. Pojawiają się nowe przedmioty duże i małe, ważne, czasami bardzo ważne, potrzebne i nieodzowne, niezbędne i niezastąpione…

Jednak pewnego dnia odkładamy je. Ich dawny urok już nie działa. Bez żalu pozbywamy się ich towarzystwa wynosząc do piwnicy, na strych lub śmietnik. Okazują się zbędne, niepotrzebne i bez znaczenia – zupełnie bez znaczenia…