29.04-17.05 / Anna Wojdała-Markowska / malarstwo, tkanina 2003-2011

Z cyklu bałkańskiego – 7 – zapisane słońcem, technika własna tkana, 20x20x3, 2010

Anna Wojdała – Markowska

26-612 Radom, ul. Owalna 10a
e-mail: ania-wm@wp.pl

Urodziła się w 1964 roku w Radomiu.

W latach 1984-90 studiowała w PWSSP w Łodzi na Wydziale Włókienniczym.

W roku 1990 otrzymała dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Gobelinu i Dywanu prof. Antoniego Starczewskiego oraz Pracowni Malarstwa prof. Wiesława Garbolińskiego oraz roczne stypendium twórcze Ministra Kultury i Sztuki. W 1993r. otrzymała roczne stypendium twórcze Wojewody Radomskiego.

Od 1995r. pracuje w Katedrze Sztuki Wydziału Nauczycielskiego Politechniki Radomskiej jako asystent w Pracowni Malarstwa prof. Aleksandra Olszewskiego (obecnie Wydział Sztuki).

W maju 1998 r. uzyskała kwalifikacje I-go stopnia w dziedzinie sztuk plastycznych, z dyscypliny artystycznej wzornictwo, nadane uchwałą Rady Wydziału Tkaniny i Ubioru Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi i objęła stanowisko adiunkta w Katedrze Sztuki Politechniki Radomskiej. W 1999r. otrzymała nagrodę indywidualną II stopnia Rektora Politechniki Radomskiej, a w 2004r. Medal Komisji Edukacji Narodowej.

W kwietniu 2007 r. uzyskała stopień doktora habilitowanego sztuki w dziedzinie sztuk plastycznych, dyscyplinie artystycznej sztuki piękne nadane uchwałą Rady Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

W październiku 2007 r. mianowana na stanowisko profesora nadzwyczajnego Politechniki Radomskiej. W 2008r. otrzymała nagrodę I stopnia Rektora Politechniki Radomskiej.

Uprawia twórczość w zakresie malarstwa, rysunku i tkaniny. Brała udział w około 90 wystawach ogólnopolskich, międzynarodowych i środowiskowych. Zorganizowała 25 wystaw indywidualnych.

Za malarstwo i tkaninę otrzymała 10 nagród, 1 wyróżnienie i 1 medal na wystawach środowiskowych, ogólnopolskich i międzynarodowych

  • nagrody na wystawach środowiskowych Radomskiego Okręgu ZPAP w latach: 1992, 1994, 1995, 1996, 1997, 1998.
  • nagrody na pokonkursowych wystawach plastyki województw: kieleckiego, radomskiego i tarnobrzeskiego – Galeria BWA w Kielcach – w latach : 1995, 2006, 2007
  • wyróżnienie na II Ogólnopolskim Biennale Malarstwa i Tkaniny Unikatowej, Trójmiasto 2003
  • medal na Międzynarodowej Wystawie Tkaniny Unikatowej „Struktury Powiązań” w Krakowie, 2007
  • nagrodę na II Ogólnopolskim Triennale Polskiego Malarstwa Współczesnego „Jesienne Konfrontacje”, BWA Rzeszów, 2010

Prace w zbiorach: Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Muzeum Miasta Gdyni, Galerii 261 Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, Galerii „Krótko i węzłowato” Politechniki Łódzkiej, Fundacji „Serce” w Wałbrzychu, Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu, Mazowieckiego Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu, Biura Wystaw Artystycznych w Kielcach i Rzeszowie oraz w zbiorach prywatnych.

Od autorki

W moich obrazach, ale i w ogóle, najprostszym znakiem jest punkt. Sam w sobie nic nie znaczy. Jednak łatwość mnożenia jego kształtów i wielkości, tworzenia różnorodnych struktur, stosowania dowolnego zagęszczania w rzędach i szeregach, powołania do istnienia każdym narzędziem, w każdej technice, w każdym warsztacie daje bogate możliwości i różnorodne efekty.

Ponadto stosuję inne znaki, często geometryczne figury: kreski, koła i kółka, owale, kwadraty, trójkąty, romby, wieloboki nieforemne, krzyże. Często wykorzystuję w moim malarstwie linie o zróżnicowanej długości, grubości i kształcie od cieńszych do wstęgowych, od prostych do łamanych jak zygzaki, a także linie wijące się organicznie – faliste, eliptyczne, półkoliste, spiralne i meandry. Czasem w moich malarskich zapisach występują motywy zaczerpnięte ze świata natury jak: palmety, stalaktyty, fale morskie, płomienie, ślimacze muszle, woluty.

W niektórych obrazach łączę i rozmieszczam znaki o różnym charakterze. W miniaturze tkackiej najważniejsze dla mnie jest zjawisko wykorzystania mikroskali. Pozwala mi ono postrzegać jako istotne drobne, kruche zjawiska wizualne, fakturalne i strukturalne. Mogę podnieść rangę drobiazgów, dostrzec ich plastyczną siłę wyrazu i nadać im bardzo osobiste znaczenie.

zdjęcia: Marcin Kucewicz

Z cyklu bałkańskiego – 1- zapisane piaskiem, technika własna tkana, 19x20x2, 2010
Z cyklu bałkańskiego – 9 – zapisane w skale, technika własna tkana, 18x20x3, 2011
Z cyklu bałkańskiego – 10 – zapisane w deszczu, technika własna tkana, 20x20x3, 2011
Z cyklu bałkańskiego – 11- zapisane zmierzchem, technika włana tkana, 19,5×18,5×3, 2011
Zapis znaki linie III, techniki łączone na płótnie, 150×130, 2005

Skip to content