08.11-06.12 / Józef Jerzy Kierski / Portrety

Józef Jerzy Kierski uprawia rzeźbę monumentalną, kameralną i medalierstwo.

Wielką wartością dzieł przez niego tworzonych jest nienaganność warsztatowa nawiązująca wyraźnie do najlepszych wzorców artystów XIX wieku.

Bardzo interesującą grupą rzeźb Józefa Jerzego Kierskiego są jego realizacje kameralne (prezentowane na wystawie w Galerii Sztuki Współczesnej w Przemyślu). Punktem wyjścia dla tych realizacji jest ludzkie ciało poddane procesowi głębokiej przemiany i metamorfozy. Znakomite efekty brył zbliżających się do form abstrakcyjnych uzyskuje artysta dzięki subtelnym kontrastom gładkich powierzchni z fakturalnie potraktowanymi częściami kompozycji. Rzeźby te sugerują formy o organicznym rodowodzie idąc jednak w kierunku interpretacji metafizycznych i egzystencjonalnych. Wyczuwa się w ich przesłaniu zainteresowanie człowiekiem z całym bogactwem jego przeżyć, doświadczeń i emocji. Frapujące formalnymi elementami kompozycje rozwijają się najczęściej ku górze jak płomień który rozświetla, ale jednocześnie oczyszcza. Te rzeźby to plątanina ludzkich rozterek i namiętności, radości i spełnienia czy chociażby namysłu nad teraźniejszością. Elementem łączącym wszystkie rzeźby wydaje się być potrzeba bliskiego kontaktu ze światem czy człowiekiem, poszukiwanie miejsca realizacji własnych pragnień czy zamierzeń.

Prace Józefa Jerzego Kierskiego wykazują reminiscencje symbolizmu i dzieł artystów tej miary co Constantin Brancusi czy Alina Szapocznikow. Mam tu na myśli przede wszystkim sztukę zawieszoną pomiędzy dopracowywaniem form rzeźbiarskich w kierunku eleganckich, perfekcyjnych brył a człowiekiem z jego pięknem ale i niedoskonałością cielesną. Ciało jest punktem wyjścia kreacji artysty. Celem wydaje się być przenoszenie tematów czerpanych z rzeczywistości w wymiar absolutny, refleksja nad duchowością ale i zachwyt nad formą i wirtuozerią warsztatową. Tytuły prezentowanych prac potwierdzają mistyczny namysł nad życiem: ” Zwierciadło duszy”, „Ku górze”, „Tors dramatyczny”, „Refleksja”, „Skrępowani”, „Egocentryk”, „Melancholia”, „Pielgrzym”….

Są zapisem doświadczeń, emocji, przemyśleń, ale przede wszystkim zawierają ogromny ładunek piękna i uczciwości artysty zarówno względem odbiorcy jak i własnych dzieł.

„Sztuka przenika rzeczy, przekracza rzeczywistość, tak samo jak i świat wyobrażony” – Paul Klee.

 

Tomasz Kisiel / historyk sztuki

 

Józef Jerzy Kierski / urodzony w 1954 r. w Bydgoszczy. Absolwent PLSP w Nałęczowie (1974 r.) i Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Marii Curie – Skłodowskiej w Lublinie (dyplom z rzeźby w pracowni profesora Sławomira Mieleszko w 1979 r.). Od ukończenia studiów związany z wyższym szkolnictwem artystycznym. W latach 1979 – 2003 pracował w Instytucie Sztuk Pięknych Wydziału Artystycznego UMCS w Lublinie.

Od roku 2003 pracuje na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Od 2008 roku pełni funkcję dziekana Wydziału. Uprawia rzeźbę monumentalną, kameralną i medalierstwo. Swoje prace prezentował na 20 wystawach indywidualnych oraz na kilkudziesięciu wystawach zbiorowych o zasięgu środowiskowym, ogólnopolskim i międzynarodowym w kraju i za granicą. Jest autorem 9 realizacji o charakterze pomnikowym, kilkunastu medali okolicznościowych i wielu tablic pamiątkowych.

Prace w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.